Morrovalle

29-10

In de morgen op pad naar het het stadje. Gisteren liepen al door een mooi aangelegde laan naar de Stadspoort. Deze was zo aangelegd dat leek alsof wij over een middeleeuwse weg liepen en op de deur moesten kloppen om binnen te komen.

Bijna alles was echt oud; niet alleen hoe oud de gebouwen en huizen zijn, maar ook wat er gebeurd als onvoldoende gerenoveerd wordt. Heel veel gebouwen waren gestut. De renovaties waren in volle gang, wat het een aparte sfeer gaf. Veel gebouwen waren ook gesloten of stonden leeg. Er was wel een museum. De Covit-19 verhinderd ons om musea in te gaan.

Het is leuk kris-kras door zo'n aardig eind middeleeuws gesticht stadje te slenteren. De structuren zijn goed te zien hoe het in de loop der eeuwen is gevormd. Ook de standen zijn goed merkbaar. De straatjes zo smal dat een handkar er amper doorheen kon en er zijn alleen een paar grote straten die naar de 3 paleizen en kerken toelopen en daarna weer sterk versmallen. Mede door de grote hoogte verschillen en de wijze waarop dit door trappen en tredes wordt overbrugd ziet er idyllisch uit. Of de toenmalige bewoners dat ook zo voelden betwijfel ik.

Op de terug weg even buiten de poort liepen we een dorpssuper in. Er was een klant een heel oud vrouwtje en slecht ter been die deed de week boodschappen. Ze stond midden in de winkel waardoor er nergens meer plaats was om er langs te gaan en om afstand te houden. Met gepaste afstand hebben we geduldig gewacht. Ik heb goed kunnen zien hoe de twee dames in de winkel met alle geduld de groente, het vlees en het brood afwogen en door het winkeltje her en der producten pakten. Zo veel geduld; bewonderenswaardig!

Een kerktoren waar de klok niet alleen op de hele uren slaat maar ook elk kwartier. Het hele uur een zware klok luid, doet een lichte klok met 1 tot drie slagen de kwartieren aangeven. Elk kwartier sloeg de kerkklok, dag en nacht. Dus wanneer het 12:45 is, horen wij 15x de klok slaan en bij 1:00 maar 1x. Wij hadden nog niet eerder gehoord.